Efsun'um Şiiri - İbrahim Bozkurt

Güzel kızım Efsun'um
Bir bak hele sen ne yaptın.
Canını ateşe attın,
Hiç mi kendine acımadın?

Mor dağların gülüydün,
Ailenin sümbülüydün!
Sana kim ne dedi Efsun'um ,
Hiç mi kendine acımadın?

Okula gider gelirdin,
Okumayı çok severdin!
Yıllarını çöpe attın,
Hiç mi kendine acımadın?

Annen gece gündüz ağlar,
Baba gurbet elde hasret!
Anneanne feryad figan eyler,
Dede dünyayı sensiz neyler,
Ailene hiç mi acımadın?

Baba uzaklarda ses verir,
Mümkün olsa hemen gelir.
Hasretlik onulmaz yara!
Babana hiç mi acımadın?

Çok candan kardeşin Aykan,
Gece gündüz yolun gözler!
Seni hergün merak eyler,
Aykan'a hiç mi acımadın?

Teyzen Aydan feryad eder,
Cem Lukas seni özler!
Sevenler durumuna şaşar,
Efsun bu nasıl bir kıştır!
Hiç mi teyzene, Lukas'a acımadın?

Anneanne sana emek etti,
Emekleri boşa gitti.
Evinde kıyamet koptu.
Efsun sen nereye gittin.
Hiç mi anneanneye acımadın?

Komşular severdi seni,
Cıvıl cıvıldın Efsun'um
Nasıl yaptın bunu cana,
Doktorlar şaştı bu ana,
Hiç mi kendine acımadın?

Bozkurt'um düşman başına,
Böyle bir keder vermesin.
Gözünden sakınırdı, seni annen,
Neden yaptın, bunu neden,
Hiç mi annene acımadın?