Efsun Gözlüm Şiiri - Mehmet Çobanoğlu

Kaç kez seninle uyandım
Kaç sefer seninle güldüm
Haberin var mı? Dağların gülü
Her gecenin
Zifir karanlığında yıldız
Şafağın
Doğuşunda güneş
Kürdistani soluğun
İçime taştı
Çok kez mahcubiyetin
Utangaçlığın, sıkılgan halın yaraladı beni

Göçmen kuşum
Ne olur
Veda etme
Benden uzaklara gitme
Kahkahaların birer umut
Dudaklarından dökülen
Tüm sözcükler
Birer bal küpü
Şakağından damlayan ter
Mavimsi akışıyla
Misk-i amber kokuyor
Sarıl bana
Seviyeli, seviyesiz duygularla
Terin süzülsün tenime, benimle hep öyle kal

Efsun gözlüm
Bahar bakışlım
Nar yanaklım
Yeryüzü cenneti
O yüreğin
Cihan güneşi
Huzur kaynağı
Sevgi çiçeği
Anne şefkati
Zoru kateden
Halkları özgürlüğe götüren
Zulmü paramparça eden mazlumların isyanıdır

Umudun
Dirilişin
Her varlığın sebebi
Seni çok sevdim ey dilber
Hep beklediğim özgürlük, özlediğim ülke kadar

Damla damla ak
Dökül avucuma
Coş içime
Gözyaşlarımla
Seni yazmayı arzuluyorum
Şiir kitaplarına divit kalemle
Sayfalarda kal
Kıyamete kadar, güneş gibi korku sal karanlığa

18.06.2014
İstanbul