Efsun Canan Şiiri - Hasan Hasbi Akçay

EFSÛN CÂNAN

Bir vuslat süsler hep hayallerimi
Hülyalarımda o efsûn cânanla
Bilmem ki sevmek bu yolda çare mi?
Çareyse; niyedir yanmak hicranla?

İçim ısıtır hülyadan gölgesi,
Dudağım yakar alevden busesi,
Hâlâ yâdımda o muamma sesi,
Tek sen yoksun ey yâr gel bin dermanla.

Beklemekten hayallerim bir bir soldu.
Sinem bin dertle boşalıp doldu.
O vuslat anı yaşam zevkim oldu.
Gel ey efsûn cânan beni sen anla!
hasbi