Ben seni ezelden beri tanırım
Yoktu gezegende tek bir gök taşı
Henüz yanmıyorken asrın sobası
Aklımdaydın, bunu bilir bunu söylerim.
Daha sen kendini tanımamışken
İsmini öğrenip bellememişken
Annenin sütüne dil sürmemişken
Saklımdaydın, anlat, ben de dinlerim.
Baban okşamamışken mazlum başını
Hiç süzdürmemişken gözden yaşını
Çatlatmamışken sabrın taşını
Salınırdın, sallan, ben de izlerim.
Suiniyet yoktu koca evrende
Cennetin bahçesi vardı çehrende
Tek bir ademoğlu yokken çevrende
Yanı başındaydım, sende gözlerim.
Yollar uzanmazken ufuktan öte
Kainatta nerede bir bülbül öte?
Koca derya bile hasret gel-gite
Sen gelip giderken yorgun dizlerim.
Şimdi büyüyorsun, saçların belde
Ne kaldı geriye, neyim var elde?
Kaybolup giderken tufanda, selde
Sana anlatırken bitti sözlerim.
Kayıt Tarihi : 23.6.2020 11:56:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!