Efsun Şiiri - Emre Yükselen

Gitme demedim sana, diyemedim.
Desemde kalmazdın ya zaten,
Yıktım tüm mabedimi,
Komadım taş üstünde taş.
İlk gördüğüm yere gittim seni,
Bağırdım... Nedensizce, kimsesizce,
Kimsesizlerin kimsesi olan kimse yokmuş.
Onu gördüm...
Biliyorum, çok zaman geçti,
Belki, belki artık hatırlamıyorsun bile beni,
Ama ben unutamadım, her gece hayallerimi süsleyen seni.
Sana âşina değilim aslında...
Sadece rüyalarıma giriyorsun, hayallerimde oluyor, gözümü her kapadığımda yanımda oluyorsun.
Sanki hiç gitmemiş gibisin bende,
Yokluğun kadar özledim,döneceğin günü.
Gelmedin...
Kaybolup gittin,
Bir veda bile etmedin.
Hani olurdu ya bazen,
Her defasında, gözlerine yaş gelirdi buğulu buğulu baktıran,
Sarı saçların düşerdi önüne, gözyaşların süzülürdü bembeyaz tenine,
Almaya dahi kıyamazdım.
Sonra seni götürürlerdi de gelmezdim ben.
Bilemem hiç aradın mı beni yanındakiler arasında bir kez olsun,
Bende gelmek isterdim seninle, Allah şahidim olsun.
Bu yaptığın bana ya büyü, ya da efsun,
Haramdır ikiside, haberin olsun.