Efsun Şiiri - Hazik Tabip

Elmas gözlüm diyemeyeli çok zaman oldu
Gönlüm öyle zorlandı ki seni görüp de böyle diyemeyince
Bir gün diyebilirim diye umudu da çok yoktu
Ama bugün söylüyorum yeniden
Bulutlar bu gece benden daha ağır
Yıldızlar ve ay ise bu gecenin şerefine daha parlak görünüyor bana
Benim ışık kaynağım, gün ışığım onları da parlatmış belli ki
Kızma bana ama yıldızlardan da kıskanıyorum seni
Ne var ki ışığın güneşi kıskandırdığı için yıldızlar da meylediyor sana
Çok şükür ki her biri milyonlarca ışık yılı uzakta, asla kavuşamazlar sana
Tabi ben de onların aksine bir nefes kadar yakınım ama onlarla aynı kaderi paylaşıyorum
Böylesi daha çok acı verse de halimden şikayetçi değilim
Ben kokunu alıyorum, sesini gönlüme akıtıyorum yıldızlar ise sadece ışığını görebiliyor
Sende anlayamadığım birşey var ama, gözlerin mi yoksa kalbin mi bu ışığın asıl kaynağı
Neticesi çok önemli değil aslında kalbin de gözlerin de yasak bana
Yine de çiğniyorum bu yasakları çokça
Pek çoğunda gönlüm sabredemiyor daha fazla
Bir kısmı ise gözlerimin kaçamağı
Seviyorum seni elmas gözlü yar
Her gün daha çok seviyorum
Ama her gün daha az söyleyebiliyorum
Kelimelerim kağıda dökülüyor mecburen
Kağıt bile şaşkın bu sevdadan
Kalem ise şahitlik etmekten mutlu
Biraz abartıyor mu bilemem ama
Dünya üzerinde kalmadı böyle sevdalar diyor
Yazacak çok şeyim var, söyleyecek çok sözüm
Kalbim adeta aşk kokulu kelimeler peşinde
Onları seçip söylemek istiyor sadece sana
Dilim lal olsa gönlüm konuşur güzel yüzünü görünce
Gözlerim kör olsa gönlüm seni görür
Ayağım tutmasa bile gönlüm koşar gelir sana
Neden diye sorma sakın
Her hücremde adın yazılı
Sevgin ile ayakta onlar
Senin için hepsi hazır can vermeye
Sabah seni görünce gün hiç batmıyor bana
Sesini duyunca senin her söz güzel bana
Kokunu duyunca anlıyorum ki bahar gelmiş dört bir yana
Güzel gözlerin ışık saçıyor yedi cihana
Sonra soruyorsun ya neden beni sevdin diye
Dünyada gerçek olan sen varsın sadece
Gerisi hayal gibi geliyor bana
Tabi bir de ben varım
Ama ben hayal ile gerçek arasında sıkışıp kaldım
Seni sevebilecek kadar gerçeğim
Sana yaklaşamayacak kadar hayalim
Bu sıkışıklıktan kurtar desem beni
Gücün de yeter bilirim
Ama ben her şeyimi sana vermeye geldim, senden birşey istemeye değil
Bırak beni böylece
Hem seni seveyim hem acı çekeyim
Muradım sensin nasibim de hüzün
Senden olduktan sonra hüzün de mutluluk da evlâdır bana
Şunu farkettim ayrıca
Ben de kayboluyorum yakın zamanda
Sende kayboluyorum bulunmayasıya
Sen kalacaksın geride bu sevdadan
Yalnız sen
Seven de sevilende sende kalacak sonra
Senden ricam seni tüm dünyadan çok seven şu zavallıyı hiç unutma
Seni nefes almak gibi seviyorum
Buna muhtacım, anla beni olur mu
Engelleme beni bu sevdadan
Yaşamamı istersen tabi
Bu sözler gözlerinin büyüsü ile büyülenmiş bir zavallının yakarışları
Büyülü olan sensin
Ne haldeyim görsen ya bi
Tüm dünya bana savaş açsa sevme artık onu diye
Engel olabilir mi seni sevmeme
Bu güç, bu karşı koyuş senin efsunun işte
Benim için bir önemi yok ama büyülü de olsan gönlüm senden yana
Bir kere gözlerine bakınca derin okyanuslara küreksiz yelken açan küçücük tekneler gibi alabora olmaktan zor kurtuluyorum
Her şey siliniyor adeta
Seni hep yeniden seviyorum bakınca
Seni seviyorum, gerçekte seviyorum ya, hayalde rüyada da seviyorum ayrıca
Minnettarım sana Asude sevgili
Sevgili; burdan çıkarmasan da beni, seni seviyorum kalbim vurdukça Şayet canımı alacaksa bir el, senin elin olsun olur mu, son kez sen dokun bana