Efsun Şiiri - İlhan Haylaz

Bilmiyorum
Neden tıkanıyorum geceleri
Gece 12’den sonra
Saniyeler yokuşta sürüyor gibi
ağır ağır
Yastığım kelepçe
Yatağım gardiyan
Odam mapushane
Her çalan bestede ayrıca boğulurum
Sessiz
Ve
Sensiz...

Bu vakitler
Uyumaya korkarım
Eşgalin rüyalarıma girer
Seni görünce bi haller olur bana
Sanki bir tünelin ucundasın
Bir tünel ki uçsuz bucaksız
Suyun karşısındasın
O sular ki okyanus gibi...

Olur da düşersen rüyalarıma
Sular çekilir kaynağından
Bahar yapraklarını döker
Düğümlenir hayati fonksiyonlarım
Saliselere bölünür hasretin...

ay
yüzünu çizer ressam edasıyla
Işıldar göz bebeklerin
Gamzelerinde umutlar gizlenir
Işınlarında
Karanlıklar aydınlanır
Ben kaybolurum maviliğinde

Sen Efsunum
Sen mavi gözlüm
Sen dünyam
Sen güneşim
Sen zaafım
En güzel zaafım
Elbet bir gün sana ulaşıp
Papatyalarını vereceğim...