Efsun Şiiri - Turgay Bozkuş

Efsun’lu gözlerle bakma öyle
Kam olsan da gönlüm meyletmez gönlüne
Halis hislerimi vermem ellerine
Azdırıcı oyunların geri dursun şöyle.

Soframda bir somun ekmek bulursun misafire
Somun ekmeğin arasına, somu duygular katarım
Eşikten adımın çıkmadan, balı yağı satarım
Garazın varsa bu bedene, unutma çeviririm kevgire.

Mayamızda bulamazsın habis tiryakilik
Gözbağı ile yaklaşmayana veririz gönlümüzün tahtını
Bozguncu adım atan bizden bulur yazgısını
Sevda ateşi sardı ise meçhule, inan meçhulün sofrası fakirlik.

Bulmak zordur ne sofrasında ne çevresinde zenginliği
Anadan doğduğu gibi toprağa dönmek ister bu kişi
Bilsen ne çok derdi vardır, dolmuştur içi dışı
Var git sevda ateşini başkasına yak, yakmasın seni zelilliği.

Sevmek ve sevilmek duyguları ikiz kardeştir
Kedi, köpek misali birbiri ile kovalamaca oynama peşinde
Bu hissiyat kalbimizde kaybolmamıştır yine de
Gönlümüzdeki sevgiliye eş çıkarsa, bu gönül eşektir.

Karanlıktan aydınlığı bulmak istersin bilirim
Niyetin ne kamcılık, ne efsunculuk olmasın isterim
Halisane duygular taşıyandan, ne güzel sözler işitirim
Dehası dünyevi olmayan, gönlümün sultanıdır bunu söylerim.