Ey dostum, doğruluğum yıkıldı benim!
Güneş ve aslan birleşti de yerle bir olup da, sürgün etti beni...
Küçücük bir dostun sözüne güvendim ben,
Kocaman bir düşmanın ise yanlışına göz yumdum,çaresiz...
Şimdi dudaklarım kirli bir beyaz;
Ne gece ne de gündüz yakın bana
Hepsi yolcu yoluma.
Çocukluk, o derin ırmak çağrısı
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Devamını Oku
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta