Efsaneler Şiiri - Vedat Fazıl

Ömür işte harcadım
Geldi geçti gün gibi
Hatıralar nedense siledim
Hep bende kaldı daha dün gibi
Bir ses duyarım
Bir el tutarım
Bazan aldatırım
Bir yüz görürüm
Nedensiz o hep sen gibi
Efsaneleri hatırlarım
Mısralarım satırlarım
Bazan inat sevmesini bilmeyenlere
Aşkı yazarım
Tüm hatıralarım
Dün gibi işte anılarım
Özdeki can sanki ben gibi
Derviş derler
Delirmiş derler
Bazanda zavallı cok sevmiş derler
Kardan adamlar eriyiverirler
Saman alevi sevdalar
Söner giderler
Yangın yok özünde
Sinede canan aşk yok gözünde
Derman bilir kacamakları
Efsaneler iz bırakır yüzünde
Derin işte cizgiler
Bende bedendeki can sen gibi
Ömür işte
Azrail silecek tek kalemde
Kim bilir nasıl nerede
Taşı olacakmı mezarının
Ya arkadan aglayanlar
Yalnızlık nasıl kahredecek
öfkesinden kuduracak
Oda işte böyle adı gibi kalacak
Efsanaler
Cökmüş virane bir han
Öksüz kalmış bir baykuş
Gün işte
O cananda bu canı unutmuş
Gün işte yalnızlıktan kurtuluş
Kimin omzunda nereye
Kim bilir
Bu da şerbet içilir
Kim sunmuş sakimi,sakiya mı
Erenmi evliyamı
Vazgectim aşkım var ya
Beni yutamaz inan bu derya
Hele bu destan
Efsaneler,acılardan yazılmış
Boşver toprakda vatan
Şimdi sen düşün
Bu giden
Bu yolcu vakitsiz erkenden
Sanki ben gibi