Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
elbette yaşıyor sevdayla can bütündür kutlarım kaleminiz dağim ol sun
Bazen çıkamıyoruz okuduğumuz romanın içinden.. Öylesine kapılıyor ki insan yaşıyor ve yaşatıyor satırlar...
Çok güzel bir şiirdi...
Gönülden kutlarım..
Saygılar.
“İki bin yılın sevgilisi” ben yaşıyorum diyordu.
Bir roman ve yaşattığı 'anıtsal aşk...'
İşini yapmış... Şaire ilham olmuş ve böyle hoş bir şiir doğmuş... Daha ne olsun..
Tebrikler şiire ve şaire...
Sevgileri efsane yapan, onu yaşayan kişiler ve onların sevdalı yürekleridir Dinmez Bey. Refik Halit Karay, romanına zenginlik katmak için ikibin yıl öncesine ışınlamış sevgilileri. O zamanın kültürünü yaşatmak istemiş bir bakıma.
Şiirinizdeki mekanlar da romandakini aratmıyor hani. Fakat iki can birbirini sevince samanlık seyran olur.Aşk ne zaman tanır ne de mekan...
Kutluyorum şiiri ve sizi. Okumak zevkti...
Tabii yaşıyor..... Sevgiler yaşandığı sürece sevgililer hep olacak..... Belki geçmişi çok daha eskilere dayanan yerlere atfen yaşanan sevgilerin, sevdaların kahramanları.....
Her gönülde işte o geçmişin izlerinden bir parça, bir kimlik, bir acı, bir sevinç, bir ayrılık, bir vuslat.... var.....
O nedenle yaşıyor efsane sevgili.....
Çok hoş bir şiirdi Dinmez Bey..... Sizi ve şiirinizi kutlarım..... Sevgilerimle..... Saygılarımla.....
Bu şiir ile ilgili 6 tane yorum bulunmakta