EFSANE GÖNLÜM
Yıllarca koşturdun beni peşinden
Yok mudur durağın efsane gönlüm
Oyaladın beni savdın başından
Sende çok yoruldun desene gönlüm
Tatlı canı vermiş bana emanet
Ömür tez geçiyor kıssadır hayat
Ecelinden kimse alamaz mühlet
Bir gün alacaktır bilsene gönlüm
Yükseklere çıkma bir gün inersin
Dengin bulunmasa geri dönersin
Gülsüz çalı dikenlere konarsın
Güller solar dedim hep sana gönlüm
Tuncay yorulurda gönül yorulmaz
Her ağacın meyvesinden yenilmez
Gönül yarasına usta bulunmaz
Kırılan kalbimi yapsana gönlüm
(02.11.2000)
Tuncay AkdenizKayıt Tarihi : 18.2.2005 13:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (4)