Efsane 82'liler Şiiri - Ömer Tolgay

82'liler efsane.
İyi bilirler vefa ne.
Hep görüşürler daha ne
Hatır, hatıra bahane.

Üç şubeydiler başlarken,
C'de başkan Yaşar Diken
75'ti, hay huy derken
78 oldu sene

Onbeşi liseye geçti
O zaman geçmek pek güçtü
Nakil gelen yirmiüçtü
Kırkı buldu sayı gene

Birisi Nuri Yılmazgüç
Ahmet Uslu mu hep güleç
Mümin Bayır, Hayri Aytaç
Her biri tesbihten tane

Elmalı, Kemal Pehlivan
Ahmet Aydemir Gönen'den
Yenice'den de Sedat Şen
Balıkesir İsa Elma

Üç arkadaş da Aydın'dan
İsmail Sultanhisar'dan
Efeler de o diyardan
Yaşar'ın, Oktay'ın Çine

Ayhan Gültekin'di adı
Şanlı bayrak hep ondaydı
Tolgay'da da flamaydı
Bando Sedat, trampet Şaban'a.

Hakkı Yunanistan'dandı
6'ya kadar dayandı
Rıdvan Canbaz da ordandı
Ramadan'ın Gümülcine

Mezuniyet feth-i mübindi
Sınıfım Fatih'i andı
Tekirdağ skece kandı
Vurdu gözüne gözüne

Parodi kolay iş değil
Yetenekle işe eğil
Oktay, Ahmet ve İsmail
Hem ezber, hem de yüzüne

Siftahı ilk bağlamamdan
Kaşık, Halit Alaçam'dan
Bongo da Hüseyin candan
Solistimiz Sedat Şen'e
Alem hayrandı sesine

Emin Fazlak, Abdülkerim,
Seyit Ahmet ve İbrahim,
Hasan Dursun "abi" derim
Kelam edilmez üstüne

Bilmem marş mı şiir mi ne
Ömer sözü koy düzene
Mezunlar iki düzine
82 bir efsane