Efsâne Şiiri - İbrahim Tezölmez

Bülbül dalda mahsur kalmış bugün, gül-rânâsı kalmamış
Leylâ aynı leylâ ama, divânesi kalmamış,
Yanıp yakılan o şem’in pervânesi kalmamış!

Meydan kargalara teslim, kayıplarda andelip;
Behlül ararsan çoktur da bir Dâne’si kalmamış,
İnci cevher saçan dilin endazesi kalmamış! ...

Misafir yollarda nâçâr, bir keremkâr gözlerken,
Hâtem bugün hane-berduş, kâşânesi kalmamış,
Tayy-ı mekân edip gitmiş hasenesi kalmamış! ...

Rindân için meyhâne bir virânedir ki artık,
Cem bir efsane olmuş, peymânesi kalmamış,
Şarab-ı nâb dökülmüş, meyhânesi kalmamış! ...

Zaloğlu yok bugün artık nâmı söylenir hayfâ!
Bu meydanda entrikanın bîgânesi kalmamış;
Güreş aynı güreş ama merdânesi kalmamış!

Ey ehl-i dil âtiye bak, mâzi ankadır artık,
Hikâyet ettiğin bahsin efsânesi kalmamış! ...