Efsane -4. (Karga) Şiiri - Mikdat Bal

Yolculuk esnasında gemim batmış deryada
Kurtarın, imdaaaaaat! diye, başlamıştım feryada
Gerçekti, uyanıktım, ne düşte, ne rüyada
Erenler apışırdı, bu hayra yorulmazdı
Delinin biri diye üstüne durulmazdı

Kulların kulluğunda bir karga sultan idi
Kılların bolluğunda, tek marka şaldan idi
Yolların solluğunda, ön arka baldan idi
Varanlar yapışırdı, suç nedir sorulmazdı
Ona mahkeme kurup kafası vurlumazdı

Ona yapışan onu severdi ölesiye
Yürekten gelen aşkla, kölesi olasıya
Mal kendine çekerdi, kendine gelesiye
Girenler tepişirdi, ölenler dirilmezdi
Yeri hemen dolardı emsali görülmezdi

Beni alıp çıktılar karganın karşısına
Kokusu benziyordu pırasa turşusuna
Dedi ki hoşgeldiniz köleler çarşısına
Görenler kıpışırdı üstelik yerilmezdi
Kargalar konuşunca, hiç cevap verilmezdi

Ağzımı açar açmaz, karga bana kaaak dedi
Dedi bu insanlara ne edersem hak dedi
Ülkemi gezip dolaş rahatına bak dedi
Varanlar öpüşürdü, misafir vurulmazdı
Şayet mukim kalsaydım geriye varılmazdı

Mikdatî der bu öygü bilindi yerilmedi
Yazdım üstü kapalı, sırrına erilmedi
Mutluluğa maddeyle ebedi varılmadı
Varanlar kopuşurdu oraya varılmazdı
Maddeye kul olanlar kefene sarılmazdı