Efsane Şiiri - Sadık Doğan

Çocuk kalbim yine intiharın eşiğinde,
Tanrım, insan bu kadar mı sever sevince,
Göremem bir daha onun gibisini
Sade insan değil, bir melekten de yüce.

İçimde ince bir hüzün var yine,
Ne mutlu oluyorum bir bilseniz
Onu ağız dolusu gülerken görünce.

Ah, hiç bir melodi tesir etmez,
hiç bir şairin gücü yetmez,
Bu büyük vurgunu anlatmaya.

Gülüm! ..
Ne Leyla tanırım,
ne Şirin ne Aslı...
Bir tek sen varsın, bir tek Sen,
Benim en güzel efsanem.

25.11.06