Efsane 20. (Efkâr) Şiiri - Mikdat Bal

Yağmurun sesinden uyandığımda
Kendimi yaylada hissettim bir an
Kalkıp pencereye dayandığımda
Hayallere bile pes etim bir an

Esnedim gerindim tam uyandıydım
Şöyle cama doğru bir dayandıydım
Ufuğa dalmıştım, deniz sandıydım
Ne güzel diyerek ses ettim bir an

Özlem bırakmaz ki daldım efkara
Canlandı gözümde ilçem Çaykara
Kendime söyledim yak bir sigara
Odayı dumanla sis ettim bir an

Sigara ilettir,şerrinden bıktım
Kahvaltı etmedim, yine de yaktım
Ağlar bir haldeydim bir daha baktım
Camın kenarını is ettim bir an

Unutuo herşeyi güleyim dedim
Birazcık kendime geleyim dedim
Buharlaşan camı sileyim dedim
Parmak uçlarımla süs ettim bir an

Diyardan diyara atılan bendim
Ölmeden mezara katılan bendim
Ömür masasında ütülen bendim
Hayatın restine pas ettim bir an

Der Mikdatî boşa gitti her emek
Yaşamın şartları yenmek ve yemek
Hayatı anladım böyleymiş demek
Ya Sabur diyerek has ettim bir an

.