Efsane 11. (malihülya) Şiiri - Mikdat Bal

Uyku girmez gözüme kederin çokluğundan
Dön o yana bu yana, bekle sabah olacak
Sıkıntılar bitmiyor talihin yokluğundan

Sıkıntıya sıkıntı ekle sabah olacak
Dön o yana bu yana, bekle sabah olacak

Ay doğar yıldızları etrafına diziyor
Akarken mecrasında nurlu bir yol çiziyor
Hala anlayamadım nedir beni üzüyor

Dikkatini bir yere yekle sabah olacak
Dön o yana bu yana, bekle sabah olacak

Yedi kat gök yüzünü ruhum ihata eder
Ortada ki yıldızlar ne tükenir ne biter
İçlerinden birinde ne hüzün var ne keder

Yıldızları semanda tekle sabah olacak
Dön o yana bu yana, bekle sabah olacak

Teleskopa gerek yok, gönüldedir mercekler
Gök kuşağı renginden türlü türlü çiçekler
Karmakarış oluyor hayallerle gerçekler

Gerçeklerde sabit kal, dikle sabah olacak
Dön o yana bu yana, bekle sabaha olacak

Kıvılcımlar alevler, volkanlara dönüşür
Bütün gamlar kederler, yüreğimde yanışır
İçimde bir başka ben, ayrı bir dil konuşur

Çektiğini bahtına yükle sabah olacak
Dön o yana bu yana, bekle sabaha olacak

Bir fırtına kopar ki, karı var yağmuru var
Öyle bir tayfun eser, tozu var çamuru var
Yıkılmış harabeler, bunların mamuru var

Kaleleri buırçları yokla sabaha olacak
Dön o yana bu yana, bekle sabaha olacak

Müslümanın yurdunu zalimler yakar yıkar
İnsanlık kan ağlarken feryatlar arşa çıkar
Hassas insan hisseder, gönül gözüyle bakar

Mazlumun acısını sakla sabah olacak
Dön o yana bu yana, bekle sabaha olacak

Yapayalnız bu zulüme son vermek istiyorken
Zalimleri topluca yok edeyim diyorken
Döşek yorgan arası, hayaller ediyorken

Ne kadar zalim varsa hakla sabah olacak
Dön o yana bu yana, bekle sabaha olacak