Efsane Şiiri - Kasım Kobakçı

Efsanedir canım İstanbul,
Farklıdır suyu, toprağı, havası,
Hiç duydunuz mu İstanbul'u?

Heyecanlı bütün kalpler,
Alınca derin bir nefes,
Saklar ayrı bir güzellik,
Her köşesinde.

Bağlar bizi hayata,
Sıkı sıkıya,
Bazen güldürür,
Bazen ağlatır.

Bilmeyen var mı İstanbul'u?
Mutlak bir keyif olan,
Büyülü Kız Kulesi,
Unutulabilir mi?

Işıltısı o güzel mavi denizin,
Güzel parlaklığı,
İnsanları büyüleyen,
Sensiz yaşanır mı İstanbul?

Güzel doğası,
Çamlıca'sı, Yeditepe'si.
Bilinmediğini mi sanırsın,
İçindeki harikaların?

Gidin, ziyaret edin,
O güzel yeşil doğayı,
Tadını çıkarın bu okyanusun,
Ve dertlerinizden kurtulun.

Güzelliği İstanbul'umun,
Sarhoş ediyor herkesi,
Meyhaneleri, balıkçıları.
Tatmak mümkün mü,
Bu güzellikleri?

Duy sesimi ey İstanbul!
Sende bütün umutlar,
Sende merhem ararlar dertliler,
Bütün sevenler, yaralılar.

Aç kapılarını insanlığa,
Ve tüm dünyaya göster güzelliklerini,
Çağ başlattın fethinle,
Tarih kokar her yerin.

Birbirine bağlarsın kıtaları,
İnci kolyeyle,
İstanbul'um benim,
İstanbul'um benim.