Yeter!
Üzülmek istemiyorum artık
Akşamlardan kaçarken gecelere düşürme gözlerimi
Uykularım yokluğunu ezbere biliyor
Acımı, acıma dokundurma yine
Sarma ruhuma tufanları
Ağlamak dert değil de
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla