Efsaane Şiiri - Yahya Bilican

“İnsan sevdiğini yerden yere vururmuş.”

Aramızdan su sızmazdı bir zaman
Şimdi n' oldu böyle bize Efsane
Gönül kapım açık sana her zaman
Ne şifre var ne de vize Efsane

Kerbela’ da Hüseyin' e yâr idik
"Kelle kesen, insan değil!" der idik
Bir lokmayı bölüşerek yer idik
Sanki biraz geldik göze Efsane

Derdin söyle belki çare olurum
İki elim kanda olsa gelirim
İçin-dışın birdir senin bilirim
Meyletmezsin kibir naza Efsane

Beşeriz şaşarız şaştımsa eğer
Onulmaz yaranı deştimse eğer
Bilmeden haddimi aştımsa eğer
Gem vurma dilinde söze Efsane

İnsanın dostunu anlatması zor
Bazen kendine söz dinletmesi zor
Artık kulağını çınlatması zor
Nerdeyse geldik bak güze Efsane

Ne vardı verecek bu kadar ara
Ara gün aşırı ha babam ara!
Merhem sürem varsa gönlünde yara
Bu dostluğu atma köze Efsane

Bilican'ı çok beklettin bu sene
"Aramıza virüs girdi desene!"
"Benim dostum efsanedir, Efsane!"
Dedim döşümdeki saza Efsane

01.09.2020-Esenyurt/İst.