Efsa Şiiri - Necdet Erdoğan

bir zaman sonra anlatamadığımı anladım
insanların içinde sadece baktığımı anladım
bir Efsa var dünyamda
sadece benim bildiğimi sandığım

gitgide büyüyor içimde isimsiz şehirler
kaybolduğum yüzlerce sokağın birinde rastlamadım sana
nasıl bir yangının kıyısında gezdiğimi anlatamam
sana bir isim bulmalıyım
adını anmadan yapamam
sokak şarkıcılarına söyleyebileceğim bir adın olmalı
seninle ağladığımı bilmesin kimseler diye
sana bir isim bulmalıyım
çıktığında aklımın umman uçlarına
ufuk çizgisi gibi yazmalı
ne ay ne güneş ne başka bir yıldız olmalı senin adın
evrenin görmediği gariplikler ülkesi gibi
kaç bin şehir
kaç milyon yol yürümeliyim
söyle hangi çıkmazdan sana gelmeliyim
adını koymak için kaç dil bilmeliyim
gözlerini
gözlerini bile anlatamazken söyle
seni insanlara nasıl anlatayım
kapalı kapıların ardında güldüğünü hissettiğimi
yürüdüğün yollarda kimsenin fark etmeden geçtiği gülleri
yaşam gibi ölüm gibi bu ipince çizgiyi nasıl söylerim
sana bir isim bulmalıyım
sadece benim bildiğim bir adın olmalı
ölüp karanlığa kavuşmadan sarılmalıyım adına
dokunarak
öperek
göçmeliyim diğer hayata