Efnan Ezenel Şiirleri - Şair Efnan Ezenel

Yapraklar, rüzgârların peşi sıra,
Kendini bilmez kış kapıda,
Baharı bekleyen kuşlar da göç ediyor,
Yine hazan mevsimi…
Herkes Eylül’e yazıyordu şiirlerini,

“Bitsin sürgünlüğüm,
Yaşamak isterim,
Anayurdumda.
Kendi ocağımda,
Bırak öleyim.”

Kır çiçeği diye
Papatyaların güzelliğini gözden kaçırdınız…
Kaçırmayın!
Çünkü tüm menekşeler
Şiirlerde kurşuna dizilir
Unutmayın!

Yüreğimde kanayan yara
Geçmeyen bir acı
Sol yanımda ölümün tüm sancısı
Gece tutar ağrısı
Bugünün en büyük yanılgısı
Sevdiklerimizin hep var olacağı

Ne gün;
Ne gece,
Ne sen;
Ne ben,
Var olmak mı dersin dünyada tüm yükümüz;