Eflatuna Üflenmiş Şiiri - Oğuz Kılıç

Eflatuna Üflenmiş

eflatuna üflenmiş leylak yangınlarıyla sızlarsın intiharıma
Leylaklanmış ruhundan kristal okyanuslar üflenir ıssızlığıma
İçimdeki uçurumda vahşileşmiş hayvanlar uğultuyla ağlarken
Feminence çiçeklenip kayalıklı uçurumda ağıtlarla ağrırsın
Hüznün girdabıyla küllerin körüklenir, kıskacında yangının
Ah pervane kalırım kadife kanatlarla çarptıkça yalazına
Nasıl pervaneyim çığlıklarla çarptıkça balmumu kanatlarım
Issız yangınında ağrır, kıvılcımlı şehvetinle çığlıklarla acırsın
Melankolik yangınımsın harlandıkça ağıtlarla ağrırsın..
kasığımı körükleyen pervaneler katleden katranlı bir yangınsın
Bense münzevi bir pervaneydim kıvılcımın girdabında vızıltıyla uçarken
Körüklenmiş aşkının girdabında savrulan o münzevi mahlukattım
Kilometrelerce şehvetin körüğüyle harlandı mahlukat kanatlarım
Bozbulanık Dumanın darağcı urganında isyankarca boğulan
İdamlık Mahpus gibi infazına külleri körüklendikçe koşan;
Zümrüdüanka gibi bozbulanıkküllerinden yüzsenede bir doğan
Vızıltılı pervaneydim kasığında o kudurmuş yangınların
anarşistçe yanıyorduk böğründe kıvılcımlı yalazların
şehvetimdeki yanardağ cezbeli repliklerle patladığında
yanardağdaki lavlar tazyikle şehvetimin kasığından boşaldığında
hüzzamkar bir makamda münzevice infilak edip kaldık
yani yalazlara zincirlenip ciğerlerimizi kartalla dağlattırmak pahasına
her sevişmede kudurmuş mitolojik mahluklarla donandık
ve geride çatırtıyla öpüşen cesetlerimiz kaldı bu sarsıntıda
denebilirdi ki sevişmek; bu münzevi pervaneye intihal bir intihardı!
ve yine denebilirdi ki; şehvetli öfkesiyle harlı sevda yangını ardında sırf pervane cesetleri bıraktı! Öfkeyle körüklediğimiz şeytani yangının külleri bile artık kalmadı ve küllerinden doğurmayacakdı bizi artık sevişerek kundakladığımız o yangın!

Oğuz Kılıç
Kayıt Tarihi : 17.11.2014 12:53:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!

Oğuz Kılıç