Eflatun pişmanlıklar

Eflatun pişmanlıklar gözlerinde
Yasak tutkularından arta kalmış
Yalnızlığın yine heybende
Bir yanında kayıp benliğin
Diğer yanında
Ruhlar dükkanından seçtiğin ruh
Arka sokakları tılsımlı bulan
Çöp tenekelerinde
Yıldız tozları arayan sen
Hayallerinle boyadığın renkler
Uymadı bu dünyaya
Tutunamadın ya yeni hayatlara
Merhabaların kıyısındasın yine
Ayı katledip, dünyaya inişe geçtin
Ama söyle bana sevgili
Dönmek isterken buralara
Gölgeler ülkesinde yitirmediğin güneş
Avuçlarında kırmadığın gün kaldı mı

Aşkımızı sorma bana
O zaman tuzağına kurban
Ruhuna tecavüz etmediğin
Bir ben kaldım
Bir de inadına esen mutluluk rüzgarlarım
Bırak ta içinde
Kederli sarmaşıklar yerine
Günebakan çiçeklerinin büyüyeceği
Gizli bahçem de
Geleceğime şatolar yapayım
Bir gün yıkılmamı beklesen bile
Bırak beni yine
Sensiz günlerimde kalayım

Gizli bahçenin hırsız bahçıvanı
Hadi git başımdan,
Benim kalelerim yüksek
Yollarım düz gelir sana
Düz yollarsa sıkıcı
Gökkuşağında siyahı ararsın sen
Meleğin içinde şeytanı
Neşenin tohumundan
Matem filizleri büyüsün istersin
Acılarla beslenen eş ruhum
Mutluluk düşmanı sevgilim
Bir zamanlar sevdalıydık diye
Kopartmaya çalışma
Yine beni dalımdan
Çöpçatan hayat çatmasın bizi bir daha
Dokunma ruhuma
Eski günlerden
Tecavüz edemediğin tek güzellik,
Bir o kaldı da geriye
Onu da kaptırmam sana bir daha,
Bilesin....