Eflâtun da Bir Renk Şiiri - Serdar Erdemir

yaşayıp yaşayacağım alt tarafı / üç kişilik bir hayat
hasta olan kalbimle
şu üç saatlik dünya üzerinde.
ilk iki saatini sen diye
kalan tek saatlik ve senden arta kalan ne varsa ben diye/
tutuyorum akıl defterimde.
bakınıp durma çevrene evet, evet sen
mutluluğumu çalıp ta giden, değil misin sen?
sen; tek değilsin içimde:
bir sen varsın; gözlerinin rengi konusunda /
hâlâ ifadesizim
yüreğimin en derin yerinde.
birde ne olduğu belirsiz / senden arta kalan sen
gecenin üçünde, sigaramın üstüne çay niyetine içtiğim
en duygulu anlarımı işte bu vakitte yaşarım/ saatler
sensizliğin üçünü gösterdiğinde.
akrep ve yelkovan kardeştir bu vakitte/ normalde iki aşıktır
biri kaçar ha bire kovalar diğeri / birbirinden habersiz aynı yolun
sükûnetinde.
sen ve ben gibi! kardeş olmadığımız en tenha yerlerde /
zaman tersine işlediğinde.
hatırı sayılır bir şairin şiiri dolanmış dilime
mırıldanıyorum aklım estikçe
“Gün ışımakta gülüm, yakamoz gözlerinde
Aç gözlü martılar olta atıyor denize” diye başlayıp
“Gözler kör; med-cezir manzarası karşısında
Masmavi deniz kızı ölüyor gözlerinde” diye biten
“Mavi Denizkızı” adlı şiirinde...
ya şiir modunda değilim / yada nağmeler eski
bulamıyorum yaşayamıyorum seni
içimde ki fırtınası dinmeyen sevgin şiirleştikçe
çok uzaksın bana yada çok yakın/ yarınım
gözlerin bir başka bakıyor afallıyorum /üç renk
kahverengi, mavi, yeşil / söyle hangisindeydi
gözlerinde ki sihir!
yedi renkten yaşanmışlık var tarifi yok / ismi konulmamış
kocaman bir şehir.
yanakların kızarıyor/ yüzünde siyah beyaz bir ahenk
seni; senin içinde terk ettiğim geçmişe denk!
bilemiyorum bir susku var içimde
tek bildiğim siyah gibi eflâtun da renk.