Eflatun Şiiri - Belgin Erturk

akıp giden karanlık bulut
kızgın
azıcık ta eflatun

dolu dizgin denizi aşıp
kavuracak gördüğü ilk karayı

genzinden
boşaltacak morlukları
ya da
bir ölümü soğuk yatağına

uyan
ömrüm
hangi zaman mıhlı değil ki
gül kokulu bir sineye

dayanılmaz narkozsun
atamadığım tüm çırpınışıma
tüm bağırışıma rağmen

bu şehrin tüm kapılarını kapatıyorum
yakıyorum tenine değen yanlarımı

artık
bir sensin gözümden akan
bir de
seni göremeyeceğim günler
yanıma kalan

A c ı m a s ı z s ı n Z a m a n

19.01.2007