Eflatun Şiiri - Ömer Faruk Zülfikar Bakuri

Eflatun inde akbaba
Demiş bu in barbar oba
İn içinde eflatun kam
Giyer imiş beyaz aba

Eflatun der akbaba ad
Sana diyem kabir ayad
Merih yerden ay gemide
Yere gelmiş elli hayat

Akbabanın sözü vandal
Sen bir vandal eflatun kal
Ol mahzende kaşmir giymiş
Uzatmışsın rahip sakal

Akbabayla eflatun bek
Sese gelir boğa inek
Ardı karga fare martı
Aynak akrep kelp tay sinek

Eflatun der sözüm mantık
Evim subay lakap natık
Rahman rahim sözler ile
Konuşurum nutuk nutuk

Akbaba der erguvan er
Beka nedir desen eger
Sunak içte musikiyle
Yıracağız deger deger

Eflatun der akbaba ay
Sana diyem bahşi aday
Koşma koşma sözlerini
Bayterekte duyar huday

Baytereğin yeri çukur
Dal budağı tarih okur
Ol türk ağaç bekasını
Asker bekler vakur vakur

Anadolu ağaç turap
Dalındaki karga gurap
Bak akbaba karga deyi
Merih yurdu lanet harap

Akbabanın sözü merih
Hem de kamer nasır çerih
Bak eflatun mah şafakta
Harp ederim sarih sarih

Çukur yerde ol ağaç tu
Ağaç altta bir kurt putu
Putu gören deyi bu kurt
Demiş ağaç benim kutu

Hem kurt demiş tu ağaç il
Konuşurlar bir masal dil
Tu ağacı bedir vakit
Suvarırım adil adil

Çukur yerde ben bir kurt kut
Tu ağaçta beşik sükut
Beşik içte midas bala
Elinde çark oynar okut

Akbaba der çukurda kurt
Evin fatih vahit konut
Tu ağaçlı konutuna
Beni mitra diye tanıt

Eflatun kurt akbaba er
Konuşurlar envar haber
Derler er köroğlu ayvaz
Geliyorlar elde teber

Kır bir aygır atı bedir
Boran mıdır bilmem nedir
Ol kor oğul har alevi
Ankarada derler südur

Selam derler sanki çırak
Kır atları revnak burak
Ankaraya evim sözle
Derler bu ev kuran urak

Söz etmişler on yedi yer
On yedide yedi değer
Her ikisi ruhum derken
Nigar sormuş dinleyenler

Faruk Bakuri