Efkarlıyım Dostlarım Şiiri - Kemal Pekin

Can dostlarım hep siz efkarlı olmayacaksınız ya canım
Bugün ben bir başka havalardayım
Bir ibo demledim
Bardağım çay dolu canım ne şarap ne rakı
Atmışım içine iki sibel can
'Aykırı çiçek'le renk vermişim rüyama
Hüzzamdan geçiyor sade kahve kıvamında bir akşam benim için
Bu gece sefasında İstanbuldan bana ne
Ben bu akşam benimleyim yanımda sevgilim hulya
İki de misafirim var kimseler olmayacaktı güya
Özlemiyeceğime söz verdim ne Zerda ne Zelal
Öyle ya bende dertdeyim
Dedim ya bu gece bende bence bir çeşit efkardayım
Ne''pembe boyalı bir ev özlemi nede Akşam sefası'
Benimkisi bana özel
Demlenmiş ibo ile ikide sibel can şarkısı
Ne şarkılar ne kadeh nede sesin suçu
Bir türlü yakamı bırakmayan
Benim efkarlı gecelerimin meçhul yolcusu

Dokunma diyor sibel içim titriyor
İstanbul diyor sen aklıma geliyorsun
Hani efkarlıydım ya ben efkarı aykırı bir şey sanırdım
Oysa hergünkü halimmiş dinledikce
Aklıma gelenlerden anlıyorum yine yanlızlığımı
Ben demlenirken yanıbaşımda ne hulyam
Ne zerda ne zelal ne de 'aşılmaz yolların' suçu
Bir türlü yakamı bırakmayan
Benim efkarlı gecelerimin meçhul yolcusu,

Gümüş kurşunla bitiriyorum
Geceyi benden alan yorgunluğumu
Gam yeme efkarım üzülme sen
Yanlızlığım varken ben seni neyleyim
Aramam artık kimsede suçu
Bir türlü yakamı bırakmayan
Benim efkarlı gecelerimin meçhul yolcusu