Efkârlı Dağlar Şiiri - Necibe Çetinkaya

EFKÂRLI DAĞLAR

Her akşam bir hüzün kaplar coşar efkârlı dağlar
Nedir ahvâli bilmem kî usanmaz hergün ağlar
Gelen yorgun giden yorgun bu dağlar bağrı dağlar
Ufuklardan doğar vuslat yürek çağlar da çağlar

Batan gün sende kaybolmuş bulutlar sende serkeş
Başın kalkmaz dumanlardan gönül hasretle kardeş
Düşerken yâd'a cânânım yanar bağrımda âteş
Ufuklardan doğar vuslat yürek çağlar da çağlar

mefâîlün/mefâîlün/mefâîlün/feûlün

NECİBE TAŞKIN ÇETİNKAYA