Gecenin karanlığında, yıldızlar sönük,
Bir adam oturur, gözleri nemli, gönlü kırık.
Yalnızlığın soğuk kollarında, sessizce ağlar,
Geçmişin hayaletleri, ruhunu sarar.
Bir zamanlar umut dolu, neşeli bir gençti,
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta