Efkârkıyım Şiiri - Reşat Karabağ

Efkârlıyım,
Yine başım duman duman.
Yeniden başladı bilinmeyene,
Bitmeyen yolculuklar.
Sarmaş dolaş düşle gerçek yaşam.

Düşlerim sımsıcak
Sakladım avuçlarımda.
Heybemde umut,
Çıktım bomboş bir yürekle
Serseri, başıboş bir yolculuğa
Yolculuğum gerçek yaşamda.

Ekmek kavgasına giden yolda
Ahu gözlü bir güzel gördüm,
Aklımı başımdan aldı.
Bir göründü, serap misali
Bir kayboldu.
Bilmem ki;
Ben mi erken geldim dünyaya,
Yoksa o mu geç kaldı?
Bilmem ki;
Bu öyküyü kim yazdı?
Bir güldü;
Yüreğimi esir aldı.

Yine akşam oldu, yine yollar ayrıldı
Aydınlık gün, gönlüm gibi karardı
Gitti uzaklara,
Deli gönlüm, gelmez diye kaygılandı.
Yine efkârlandım, yine başım dumanlandı
Günden geriye,
Heybemde umutlarım
Onun, bir bakışı bir de özlemi
Bende hatıra kaldı.