Efkârın Demi Şiiri - Nihat Malkoç

Aşkın seherinde yollara düştüm
Hayat nehri aktı boşa sevdiğim!
Sevda ateşinde bir ömür piştim
Gönlümü getirdin tuşa sevdiğim!

Kafa karıştırdın, kurcaladın sen
Ben sevda dedikçe fırçaladın sen
Gönlüm sırça köşktü, parçaladın sen
Kristaldim, vurdun taşa sevdiğim!

Gönül o günleri özlüyor şimdi
Yollar dönmeyeni gözlüyor şimdi
Zaman her ne varsa gizliyor şimdi
Mâziyi sarıver başa sevdiğim!

Aşkın deryasında su aldı gemi
Fazla koyu oldu efkârın demi
Kurumak bilmiyor gözlerin nemi
Su ekledin pişmiş aşa sevdiğim!

Hayalimde gülce suretin kaldı
Hasretin her gece kapımı çaldı
Gönül hırsızları her şeyi aldı
Kargalar dadanır leş'e sevdiğim!

Hüzünler abandı gönül köşküne
Alıştırdın beni sevda meşkine
Dayanmak ne zordur hasret eşkine
Kalmadı gönlümde neşe sevdiğim!

Yücesi dumanlı dağlar gibisin
Tebessüm ederken ağlar gibisin
Güle mezar olmuş bağlar gibisin
Yazımı döndürdün kış'a sevdiğim!

Sen ki sevda toyu, aşkın çırağı
Dünden daha ırak ettin ırağı
Gönül gece şimdi, söndü çerağı
Bu hâlin gitmedi hoşa sevdiğim!

Yürekte ne varsa yoluna serdim
Vuslatı umarken hicrana erdim
Evvelde bir iken bin oldu derdim
Yem eyledin kurda kuşa sevdiğim!

11.12.2017/Trabzon