Efkarımız Şiiri - İsmet Koyuncu

Yaşamın evreleri vardır sevdiğim
Öpüşün kadar heyecanlı
Bir bayram günü gibi cafcaflı
Lehte ve aleyhte tercihlerde
Demokrasi kadar ihtişamlıdır.

Sana şiirlerimle sırlar veririm
Gerçeğin acılarından süzülür
Bu hengamede kelamların en sihirlisi
En canlısı en dirisi ve en yıkılmışı.

Gün olur ki konuşmak hasıl olur
Hafif bir yağmur gibi başlarım
Fırtınaya dönüşür nefesim
Issız bir sahile düşer gölgem sesim
Sessiz sedasız bir garip ve kimsesiz.

Memleketim işkence öykülerini kim yazdı
Ve kim büyüttü ruhumda acıları
Yoksulun ekmeği çalınırken sofrasından
Çocukları kim öldürdü kim tecavüz etti
Kin ve nefret kokuyor ülkem ey sevdiğim.

Derviş olsam arınsam kirlenmiş dünyadan
Sakalım yok cübbem yok asam yok yok yok
Silahtan tesirli dilim yok ilmim yok
Devranın devri zamanında evliya yok
Şaştım da kaldım utandım insanlığımdan.

Oysa sevmeye gelmiştik alemi cihana
Bakarsın efkarımıza dertlenen olur
Beyaz bir güvercin konar pencereye
Bir işareti nelere bedel olur sevdiğim
Eşrefi mahlukata bin tebessüm dolar.