EFKÂRIM
Dürülmez kalbimde yalnızlık derdi
Ağlamak nafile bitmez efkarım
Kan dolu gözlerim uykuyu yerdi
Sabahlar olur da yatmaz efkârım
Bağrımı yokluğun ayazı vurdu
Gitmiyor evimden karargah kurdu
Yüzüme kapılar kapandı durdu
Bir kez mutluluğu tatmaz efkârım
Dinmiyor içimde bu büyük sancı
Dost diye gördüğüm sanki yabancı
En büyük limanım ’Allah’ inancı
İmanı paraya satmaz efkârım
Neden hor görürler kime dilendim
Hayat bir yarışsa nasıl elendim
Kahrımı susturup sabra bilendim
Haramı rızkına katmaz efkârım
Kariyer sahibi karı yer olmuş
Edepler yırtılıp ar’ı yer olmuş
Fukara sofrada dar/ı yer olmuş
Bin güneş batsa da batmaz efkârım
Umutla beslenir düşkünün düşü
Edasız sallanır aç yürüyüşü
Soğanla ekmeğe talimdir aşı
Yine de kadere çatmaz efkârım
Seneler devirdim geldi kemâlim
Gönülden bir kezcik gülmez cemâlim
Dünyanın derdine sabit hamalım
Sırtından küfeyi atmaz efkârım
Doğmadan biçilmiş bu kara kefen
Almaz mı ey zalim almaz mı kafan
Sanırsın dünyada bitmez bu sefan
Düşersen elinden tutmaz efkârım
• Şiirinizi Düzenlemek İçin Tıklayın.
Kayıt Tarihi : 4.1.2010 09:38:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sızı da var, sözü de var, sazı da var.
En önemlisi kalemi tutan duygulu bir yürek var.
Güzel şiirleriniz devam eder inşallah.
tekniği anlatımı ve akıcılığı ile usta işi nefis çalışma...
saygılarımla kutluyorum...
TÜM YORUMLAR (3)