Efkârı Umumiye... Şiiri - Burhan Kale

Bırak dostum bırak el gibi eğil;
Kalmamış ekmeğin peynirin tadı…
Adam adam gibi görünür; değil…
Mahkeme mülk olmuş oturur kadı…
Herkesi kendinden mahsus iyi bil,
Bırak dostum bırak el gibi eğil…

Elmayı koparan nerde dalından,
Her şey miras kalmış baba malından,
Eksik olmaz zulüm garip kulundan,
Gezer, tozar, işsiz, serseri adı…
Ayırma renkleri moru alından,
Elmayı koparan nerde dalından…

Hayat mektebidir gittiği okul,
Ne kendisine kul ne Allah’a kul,
Geçmişi hiç bilmez gelecek meçhul,
Hafıza kalmamış silinmiş yâdı…
Belki ısınırsın birazcık sokul,
Hayat mektebidir gittiği okul…

Gökyüzü herkesin bak, duy sesliyor,
Sevgi mi nefret mi gönlün besliyor,
Başını omzuna gelip yaslıyor,
Göklere sessizce çıkar feryadı…
Neden haberin var geldi gidiyor,
Gökyüzü herkesin bak, duy sesliyor…

Ne yaman çelişki bakışın gizler,
Ahir zaman yalan söylüyor gözler,
Ağızdan çıkınca kaybolur sözler,
Kimlerden beklersin gayrı imdadı…
Silinmiş İlyas’tan Hızır’dan izler,
Ne yaman çelişki bakışın gizler…