Efkâr Zamanı Şiiri - Metin Toprak

Güneş batmaya görsün
Ay doğmaya
Gecenin bitimine doğru
Seherin yeni ritmine yakın
Kaymaya görsün gökyüzüne
Başlar inceden bir sızı
Rastgeldikçe gözüme,gördükçe
O uzak,yalnız yıldızı

Efkârlanırım
.
Kimbilir?
Ne dedikodular yapılır
Ne rivayetler üretilir
Dip dibe büyümüş ağaçlar,ormanda
Bir eşikte toplanmış mahalle karıları gibi
Düşman çatlatırcasına
Güle oynaya

Ne zaman görsem
Büyür içimdeki acı
Nerede,nasılsa
Pastırma yaza
Zemheri kışa karşı,yalnız,tek başına
Yeşermiş bir ağacı

Efkârlanırım
..
Şimdi tam zamanı
Çıkartmalı yadigar tütün tabakasını
Kalın bir cıgara sarmalı
Uzun bir yolculuğun tam ortasında
Bir mola yerinde
Tüm koşuşturmalardan uzak
Sakin,kendi aleminde
Başında,alnına dek inmiş,kasket
Kehribar tespihi bileğinde

Öylesine bir nefes çeker ki
Cıgara yarılanır
Ben
Efkârlanırım
...
Vuslatı bekler gibi
Beklerken
Gurbete götürecek
Ya ekmek davası için
Ya yâr
Diyar,diyar gezdirecek sesini,trenin

Hüzün olur,kaplar devasa boşluğu
Yoksa sallanan bir el
Arkandan senin
İnce bir ölümdür o anda veda

Tınmaz çoğu bu manzarada
Ah,kör olası safderun gönül,arsız
Şairliğim bırakmaz kaygısız

Efkârlanırım

****
kutbo
Adana 02.08.2010