Efkar ve Gece Şiiri - Süleyman Hasan Mutlu

Geceler uykumu ansızın böler,
Sarar bugünü ve dünü inceler.
Binbir bölük pörçük, nağmeler söyler,
Gündüz neye yetmez, neden geceler?

Efkar bir misafir, baskındır eve,
Karınca yanında sanırsın deve,
İçi zehir, sanki süslü bir meyve,
Sorar, amellerim acep niceler?

İnsanlar kırgındır, kırar da görmez.
Çuvaldız, iğneyi eline sürmez.
Gece efkarımda olmadan durmaz,
Sözde, gözde, özde, aslı cüceler.

Gece; çıkıp bakar, uzun uzunca,
Uyuma, kalk söyle, herkes susunca.
Efkar gece gelir, umut kesince,
Oncalar, senceler, başlar benceler...