Efkar Tepesi’nde ağlayan kız
Hiç yakışmadı gül yüzüne
Yalnızlık.
Yükseklerde hep sevda türküleri
Yakarken,
Alışıkken gerçek sevgiye
Düz ovalarda şahinlere
Yem oldun.
Buğulu çay bardağında
İzleri dudağının
Gözlerinde Çoruh’un akışı,
Hep enginlere akar gözyaşların.
Senden başka kime yakılır
Türküler,
Kim anlar senden başka
Tutuştuğumu.
Efkar’ın rüzgarı haşin olur
Alışıktır
Sarı, siyah saçları dağıtmaya.
Bir el dolaması
Yetmez düzeltmeye.
Bekleyişler yar için,
Ağlayışlar cananı çağrıştırır
Efkar Tepesi’nde.
Kayıt Tarihi : 31.1.2008 10:54:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (1)