Haliç'te bir vapuru vurdular dört kişi
Demirlemişti eli kolu bağlıydı ağlıyordu
Dört bıçak çekip vurdular dört kişi
Yemyeşil bir ay gökte dağılıyordu
Deli cafer ismail tayfur ve şaşı
Devamını Oku
Demirlemişti eli kolu bağlıydı ağlıyordu
Dört bıçak çekip vurdular dört kişi
Yemyeşil bir ay gökte dağılıyordu
Deli cafer ismail tayfur ve şaşı
Bizim de bir 'Kel Çeşme'miz vardı çocukluğumda kalan. Yaylaya göçtüğümüzde hemen hemen tek oyuncağımız o çeşmenin tepesi ve oraya doluşan yaşıtlarımla oynadığımız yer kapmaca oyunu idi. Kel Çeşme denmesine sebep belki de şimdilerde yaşanacak olan kuraklığın öngörülememesiydi. Önündeki tekneyle az da olsa devamlı olarak şu akar ancak kimseyi mutlu etmemiş ki Namı K,el Çeşme kalmış.
Dün akşam yanından geçerken çocukluguma geri dönmek ve gidip tepesine kurulmak geldi içimden ancak; kel Çeşme de zamana yenik düşmüş o eski ponza taşı tepeliği gitmiş ve betonlaşmıştı. Eh şanına layık bir de mermer yazıt yapıştırılmıştı tam alnının ortasına.(.......)Hayratıdır diye.
Suyu kurumuştu tamamen, ne teknesinde sülükler vardı artık, ne çevresini sarmalayan çayırlık alandaki çiceklerde uçuşan yaban arıları.
Ay bile bakımıyordu yüzüne.
efkar tepesiyim diyor yürek...elbette duyarlıysa yürek kayıtsız kalmak olan bitene ne mümkün...++10..ant..saygılarımla..
kaleminiz kavi olsun kutlarım muhabbetle
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta