Efkâr Sigarası Şiiri - Ayşe Mızrak

Yolunu yitirmiş düşüncemin sızlayan yanısın şimdi.
Geceden beklentimiz gelmeyecek bir gideni beklemek,
Hangi şarkı teselli eder
Kaybetmeyi umar edinmiş kalbimi.
İçtiğim sigaradan efkârım birikir tablama.
Her bir kül tanesi her bir kaybedişin emaresi…
Ah ben, geceleri böyle kimseye belli etmeden,
Olur, olmaz bahanelerle seni özleyen,
Yüreğimdeki cenazenin başında nöbet bekleyen...
Sen gönlümde ölünce bu şehir yıkılmadı biliyor musun?
Yeryüzüyle gökyüzü tepetaklak olmadı.
Bir de ben ölürüm sandımdı ya o da olmadı.
Ne bileyim işte yaşar gibiyim.
Şehirler değiştirdim senden sonra.
Kondum göçtüm, taşındım, yerleştim.
Gönlümdeki cenazen bende hüküm karar kılmış olmalı;
Nereye gitsem gözümün önünde bir fotoğraf,
İçimde bir matem...
Güne gülerek başladım da,
Her gece tablama doldu efkârım.
Bir gidiş böyle olmazdı.
Akamayan her damlam için bir sigara yaktım,
Dumanlı başımla efkârı tattım.
Bir damla damlasaydı gözümden,
Ne kaybederdim sanki bu vakurlu halimden.
Bir sana bir de akmayan yaşıma bu sitemim.
Gurur bende böyle duruyor işte.
Çıkarıp siluetimden haykırıversem keşke,
Boğazımdaki ilmek çözülüverse keşke…
Allah da beni böyle yaratmış ne edeyim?
Gece olunca böyle bilinmeyen o yönüm,
Gece olunca işte bilinmeyen sen yönüm,
Sana dair kalbimden boğazıma dolanan efkâr.
Tüter burnumdan burnumdan da birikir tablalara.
Neden bu kadar sigara içiyorsun, diyorlar;
Alışkanlık, diyorum.
Dumanında gördüğüm bir cenazem var,
Diyemiyorum da işte.
Alışkanlık, diyorum.
Her çekişte sen doluyor,
Her nefes verişte “ah!” diyorum da kimseler bilmiyor.
Bu gece de yanımda hüzün var;
Kalbimde bir cenaze, elimde sigara,
Burnumdan sen tütüyorsun.
Sigaramın tablasına sığamıyor efkârım.
Dur boşaltayım da yeniden doldurayım.
Kalkmıyor yüreğimden bu cenaze.
Derler ya hani yüce dağlar dumansız olmaz.
Yakayım bir tane daha,
Bir tane daha
Bir tane daha...