Efkâr Akşamı Şiiri - Ahmet Beltekin

Saçları başları dağınık ser-sefil insanlar,
Mutluluk arıyorlar,sarhoş masalarındaki zevkten.
Hep gizli bir hüzünle geçerken zamanlar,
Yüreklerde acılar bırakıyor,her renkten...

Loş ışıklara teslim olmuş,bulutlanmış kafalar,
Bulup bulup kaybediyorlar mutluluğu,
Her gece uykularını süsleyen çılgın rüyalar,
Her seferinde hatırlatıyor,yaşayamadıkları çocukluğu.

Dumanlar ve sisler arasında gittikçe körelen bir ışık,
Sahte mutluluklarını yok edecek bir gün.
Hayat denilen yol artık tamamen karmakarışık,
Atılan her naranın altında bambaşka bir hüzün.

Yağmurlar ıslanır,yağmurlarda,camlar buğulanır,
Bir iç çekişten ibarettir ve efkâr doludur akşamlar.
Naralarla nasır tutmuş diller birden duygulanır,
Bir nefeslik yolculuğa çıkmış yolcudur akşamlar...