Efkâr Şiiri - Kamuran Tuna

Akşamın hüznündeyim, içimde derin sızı
Bakışlarım yalvarır, kaldırım taşlarına
Bahtımı yere sermiş, anlımdaki bu yazı
Kaderimle dargınım, ümidim yok yarına

Okunmamış romanım, ne bir harf ne de hece
Yırtılan yapraklarda, biçare yarım kalan
Çağlayanlar misali, akarım hep böylece
Darmadağın hislerim, gönül bağlarım talan

Aynalara akseder, ahlarımdaki ağıt
Hayalleri izlerim, gece gündüz karşımda
Titreyen ellerime, amade değil kâğıt
Yıldırımlar taşırım, yıkık gönül çarşımda

Beyhude bilmeceyim, bilmeceler içinde
Dağlarımı kuşatmış, hasretin hoyrat eli
Ben ben de değilim, aklım başka biçimde
Efkârımla sevişir, ılık meltemin yeli

Hançer olmuş acılar, derinlere saplanmış
Perçinlemiş bendimi, var mı gidecek yerim
Her şey mazide kalmış, hatıralar puslanmış
Gözümden damla, damla akıyor hayallerim

Ulaşsam enginlere, umuda gersem kanat
Geçmese hiç seneler, ne olur zaman dursa
Çığlık, çığlık sesimi, bir dinlese kâinat
Ya da kör bir kurşun, yalnızlığımı vursa

İçimde nehirler var, sanmayın küçük dere
Çaresiz kölesiyim, hırçın akan bu suyun
Sürükler gider beni, bilmediğim bir yere
Yenilmekten yoruldum, bitsin artık bu oyun

Semaya mı yükseldin, ufuklar arkasında
Ne kadar ıraktasın, duyulmaz oldu sesin
Duygularım buz tuttu, kalbimin deltasında
Ey mutluluk perisi, bilmiyorum nerdesin