Efkâr Şiiri - Soner Kadir Demiröz

Seni sen olduğu için seven ben.. Beni ben yapan olduğun için seni kaybeden yine ben..
Güneş doğardı seninle duyardı kulaklarım sesini o an olurdu bu bu kul dünyanın en neşeli sefili.
Yanında yoktum ellerini tutmadı ellerim belki hissedemedin sevgimi yalanlarla doluyken etrafın gerçekleri görmeyi mi bekledin. sabır edemedik. Of! neyimiz vardı ki zaten şu 2 günlük dünyada sevgimizden başka. Onuda harcadık telaşla dün sevdiğin adam bugün düşman yarınsa beni hiç tanımican. (lan) ! Belki şimdi zor ancak anlayacaksın yalnız kalınca beni. Sana yazdıklarım gibi yanında olanların hangisi anlatabilir seni benim gibi. biliyorum sevmeyeceksin bir daha beni ama bilmiyorsun sevmeyecek seni bir daha benim gibi biri. Anı yaşıyorsun gözlerinde doğmamış güneşin ufuktaki güzelliği. kim saracak şimdi seni kim yalanlarıyla boyayacak gözlerini kim aşık olacak şimdi tenine değmeden elleriyle kim sevecek dışından önce içini.
Hiç kimse olmadı olmayacak.. yıldızlar kadar uzak olsanda güneşim yine seninleee doğacak kimse ne çektiğimi bilmeden efkârı tutmuşken mesken gideceğim bir diyara anılar kalacak ardımda giderken kimse olmasada yanımda inanıyorum dönecek kör talihim bir gün siyahtan beyaza.