Efkar Şiiri - Mehmetcemre Çetin

çok yorulurdu ayaklarım sensiz yürümekten
her yoksul çocuk gibiydim bende
akşamları ipe dizerdim acılarımı
akşamlar kurşuna dizerdi beni
kara gözlerin içimde mahpushane çeşmesi
oluklarından kan akardı
efkardan sarılırdı tütünüm
ben sana efkardan ağlardım
sevmezdim gitmelerini
oldum olası
sen çatkapı giderdin

ağlamayı sevmezdi anneler
yapraklar hazanı sevmezdi
kurşun sıksan geçmezdi hasretinden
sen yine de gelmezdin