Efkâr... Şiiri - Ahmet Doğan Konya

Kafam karmakarışık oldu gene
Düşüncelerim allak bullak bu gece
Bir tokat at yüzüme bütün kuvvetinle
Belki ayılırım o zaman, ayyaşım besbelli

Kulağıma fısılda beni sevdiğini
Sarıl bana yakından hissedeyim sıcak nefesini
Bulamıyorum ki, seni anlatacak kelimeleri
Hiçbir şey düşünemiyorum, rüyadayım besbelli

Efkâr sardı, duygulandım birden bire
Ne oldu bana bilmiyorum ki, sanki bir bilmece
Sarhoş değilim ki, içmedim bir yudum bile
Tamam, anladım; aşk sarhoşuyum besbelli

Dağıtır belki efkârımı, bu duygulu kelimeler
Anlatabilir belki halimi, yazdığım şu nameler
Ben zaten olmuşum aşkından derbeder
Seni andıkça çırpınan, kabına sığmayan şu kalbim gibi

Etrafta sessiz bir bekleyiş, bende hüzün
Beni gözlüyor sanki her şey, iki gözüm
Gözyaşlarım sel oldu, al al oldu yüzüm
Geceler dinliyor beni, sırdaşım gibi

Haykırsam, kimse yok ki dinleyecek, bu feryadımı
Paylaşacak biri yok, anlatsam yalnızlığımı
Bu sessizliği bozan, bir tek, cama vuran yağmur damlaları
Ağladıkça coşan, sel olup çağlayan gözyaşım gibi...