Efkar Şiiri - Ataman Sütşurup

Bu bir sevda öyküsü
Yaz yazabildiğin kadar
Ten de kara dilde kara baht fukara
Zümrüt yeşil gözleri derya deniz umman
Dal dalabildiğin kadar
Hey gönül ağusu
Salkım saçak sinemdeki kokusu
El duyamaz ben duyarım doğrusu
Çapa seren yelken direk
Hurra
Vira yelken fora
Yeryüzünde randevu
Gökyüzünde buluşma
Bir oyun
Bir oyuncu
Bir oyuncak
Leyla aslı şirin ile sözleşme
Sürsün sürebildiği kadar
Sağrımda kül ağrısı
Solumda aşk sancısı
Yakışır mı dağıtmak
Babamızdan miras bize bu efkar
Ne ondurur ne öldürür
Öykü sürdükçe süründürür
Uç uç böceği
Gökten düşen üç elma
Alma alma üçünü de alma
Kim erdiki bu öyküde muradına
Biz nasıl çıkalım kerevevetine
Köpüklenir sular bölünür uykular
Öykü sürüncemede dört nal
Abenim masal kuşum ankam
Sobe sağım solum önüm arkam sobe
Tut ki vurgun yedi vurguncu
Sudan çıkmış lüfer su üstünde nilüfer
Buğu gözler buğulama
Nafile
Nafile çabalamayın
Hüzün sahillerinde
Dövüp durmayın kayalıkları
Bir çınar devrildi
Yalnızlığı seçti öykücü başı
Aşkın sırtından kazancı değil
Yalnızlığı seçti
Oysa ki yaşıyorlardı
İki kişiydiler ve birbirlerini seviyorlardı
O umursuyordu birilerini
Hiç kimse umursamıyordu
Bu öyküde meçhul kahramanı
Yarınını götürdüler uzaklara
Çok uzaklara
Ve yazamadı sevda öyküsü
Yazamadığı kadar..