Efkar Şiiri - İzzet Selçuk Cumaoğlu

Efkarı yıkadım gözyaşlarımla,
Hayatın sillesi ağırmış meğer.
Yansa da yüreğin umursamazsın,
Sevdada acıyı tattıysan eğer.

Dilim hoş konuşur, yüreğim ağlar,
Sırrımı gizleyen şu garip dağlar,
Gözümde bitmeyen şelale çağlar,
Güneş bana bir defa ne zaman doğar.

Gülmeyi unuttum benden gideli,
Yakıyor içimi aşkın bedeli,
Sevdandan oldum çaresiz deli,
Bir çare beklerim, gelmiyor haber.