Efkar Şiiri - Niyazi Han

EFKARLANIR
Gönül hüzünlendi yine yazarım
Kalemler nazlanır el efkarlanır
İçimden geçeni tek tek dizerim
Dertler sıralanır dil efkarlanır.

Kurduğum hayaller düşüyor suya
Ağardı saçlarım gün saya saya
Ömrümü boş yere harcadım diye
Bunca yaşadığım yıl efkarlanır.

Saç sakal ağardı bel bükülüyor
Bacaklar titriyor kan çekiliyor
Gözler göremiyor yaş dökülüyor
Üstüne bastığım yer efkarlanır

Ömür sayfalarım bir bir düşüyor
Bu nasıl bir çile aklım şaşıyor
Niyazim der iş boyumu aşıyor
Derdimi dinleyen kul efkarlanır.