Efkar Şiiri - Yılmaz Tarhan

EFKAR…

Yine bastı benim deli gönlümü.
Kocaman dünyayı dar eyliyor be…
Soldurdu açacak gonca gülümü.
Yağan yağmurumu kar eyledi be..

Elimde değil ki doğmuşum erken
Sona yaklaşmışım kırk,elli derken.
Bari rahat etsem sona giderken.
Düz yolum uçurum,yar eyledi be..

Ne zaman bir çıkış yolu görünse.
Soğuk nefesini hisseder ense.
Tam hayatım tıkır,yoluna girse
Hemencik bir engel var eyliyor be..

Bu ne kadar çile,ne çok acıymış.
Yüreğime çöken büyük sancıymış.
Dertler yola çıkmış,keder yolcuymuş.
Yüreğim onlara gar eyliyor be..

Ne diyeyim,efkar işi azdırdı.
TARHANİ”yi tatlı candan bezdirdi.
Bağ,bahçeyi viran etti,bozdurdu.
Bakın bülbül bile zar eyliyor be…
21.11.2007
Yılmaz TARHAN